Column Han van der Horst – Pleegouders
Lieve mensen, de rechtszaak tegen de pleegouders die dat Vlaardingse meisje van tien jaar zo hebben mishandeld, is eindelijk begonnen. De kans dat ze ooit nog op vrije voeten komen is gering. Hun wacht een gevangenisstraf die te overzien valt want het slachtoffer leeft nog. Daarna volgt zonder twijfel een TBS die vrijwel zeker over zal gaan in een long stay. De verdachten zijn door het Pieter Baan Centrum onderzocht. Daar kwam uit dat ze allebei ernstige persoonlijkheidsstoornissen hebben en dat ze elkaar in hun kwaadaardige gekte versterkent. Hierbij lijkt vooral de vrouw de drijvende kracht te zijn.
Volgens de schouwarts kan niet worden aangetoond dat het meisje van de trap geduwd is waardoor het ernstig hersenletsel ontstond. Voor hetzelfde geld is ze gevallen maar dat kan dan wel in verband worden gebracht met wat haar eerder werd aangedaan. De pleegouders sloten haar op in een kooi met stroomdraden. Ze moest naakt in een emmer staan met haar eigen ontlasting. Ze werd kaal geschoren. Ze kreeg letterlijk meer slaag dan eten, enzovoorts.
Weerloos was het meisje niet. Ze klaagde overal in de buurt en op school haar nood. Dat had geen enkel effect. Nu kan ze inmiddels weer lopen. Door de hersenbeschadiging zal dit eerst intelligente kind nooit meer boven het niveau van een peuter uitkomen. Dat het van de trap gooien niet kan worden bewezen, zal zeker invloed uitoefenen op de strafmaat. Maar nogmaals: daarop volgt TBS en die zal voor dit echtpaar vrijwel zeker levenslang zijn. Die zien we niet meer terug.
Waarom vertel ik tóch deze afschuwelijke dingen? Ik vertel ze omdat ze het zoveelste duidelijke bewijs zijn van de diepe crisis waarin de jeugdzorg zich bevindt. Het voor de maatschappij belangrijke element aan deze tragedie is niet gelegen in de manier waarop die pleegouders zullen worden gestraft maar wat er gebeurt met de verantwoordelijken om haar heen, de instanties en de mensen die dat meisje steeds weer hebben uitgeleverd aan haar beulen. Dat zijn Enver en de William Schrikker Stichting. Het Openbaar Ministerie stelt geen vervolging tegen beide organisaties in. Bij Enver is er een nieuwe bestuurder – directeur – gekomen naast de zittende functionaris om een verbeterplan door te voeren. Enver beantwoordt geen mondelinge vragen van de media meer. De William Schrikker Stichting zegt alleen maar dat ze de door de inspectie van de volksgezondheid aangegeven verbeteringen zal doorvoeren. Als ik een nazaat was van William Schrikker zou ik het bestuur vragen de naam van hun organisatie te veranderen.
De echte moeder van het Vlaardingse pleegmeisje heeft beide instanties om een schadevergoeding gevraagd. Dat geld zal nodig zijn om het kind, dat levenslang in een verpleeginstelling zal moeten verblijven, iets extra´s te kunnen geven. Je zult straks ook nog zien dat Enver en de William Schrikker Stichting het op een proces laten aankomen.
Hoe dan ook het wezenlijke belang van dit drama is dat de stank van de rottingsverschijnselen bij de jeugdzorg weer opgesnoven kan worden.
Wij staan erbij. Wij kijken er naar. We laten de zorgbureaucraten ongehinderd hun gang gaan en wegkomen met gratuite spijtbetuigingen.
In de meeste gevallen, zeggen we dan, gaat het immers goed.
Daarna volgt de orde van de dag. Toch weet ik zeker dat er nu in Nederland kinderen zijn die beven van angst voor hun zogenaamde pleegouders. https://www.youtube.com/watch?v=h9krJ7QMXn8&list=RDh9krJ7QMXn8&start_radio=1